Riesling – król białych win.
Wielu z was zapewne zgodzi się z tą często powtarzaną tezą. Faktycznie, niezależnie od naszych preferencji, nie sposób odmówić temu szczepowi wyjątkowości. Posiada wiele wcieleń, a wśród każdego z nich odnajdziemy butelki wybitne. Jako jedno z nielicznych białych win potrafi się też świetnie starzeć.
Potrzebujecie delikatnego, półwytrawnego wina na piknik? Poważniejszego, wytrawnego towarzysza ryby przy eleganckim obiedzie? A może słodkiego, likierowego wręcz wina, z winogron dotkniętych szlachetną pleśnią? Nie ma sprawy, Rieslingiem załatwimy wszystkie te potrzeby. I to nie wychylając nosa poza Niemcy.
Tylko jak, przeglądając butelki niemieckich Rieslingów, znaleźć takiego, który spełni nasze oczekiwania? Etykiety, na pierwszy rzut oka, wyglądają na nieprzystępne, pełne niezrozumiałych terminów, ale gdy zagłębimy się w temat, odkryjemy, że rieslingowa etykieta jest logiczna i poukładana. Musimy pamiętać tylko o kilku regułach i wnioskach z nich płynących. A więc po kolei…
Zacznijmy od najprostszych:
1. To nazwa producenta.
2. Rocznik – czyli rok, w którym zebrano winogrona do produkcji wina.
3. Qualitätswein mit Pradikat, a po 2007 „Pradikatswein” to oznaczenie klasy jakościowej wina niemieckiego. Oznaczenia, możliwe do odnalezienia na etykietach, to:
Landwein / Deutscher wein – wino stołowe
Deutscher Landwein – wino regionalne
Qualitätswein bestimmter Anbaugebiete (QbA) – wino jakościowe, produkowane z winogron pochodzących z jednego z 13 regionów winiarskich Niemiec.
Pradikatswein – jak wyżej, z tym, że wino posiada dodatkowo tzw. „wyróżnik” (Prädikat) informujący o stopniu dojrzałości gron (zawartości cukru w owocu) w momencie zbioru.
UWAGA! Nie jest to tożsame z poziomem słodyczy, jaki znajdziemy w gotowym winie!
VDP (Verband Deutscher Pradikats Und Qualitatsweinguter) – prywatne, elitarne stowarzyszenie niemieckich producentów, liczące ok. 200 członków, tworzących wysokiej jakości wina z najlepszych parceli. Związek stworzył własną klasyfikację win na wzór burgundzkiej, ściśle opartą o miejsce uprawy winorośli. Na szczycie piramidy jakościowej stoją wina Grosse Lage (Grosses Gewächs).
4. Spätlese – to rodzaj wyróżnika dojrzałości gron (zawartości cukru w owocu) . Na etykiecie możemy znaleźć następujące wyróżniki:
Kabinett: „zwyczajnie” dojrzałe winogrona, dają wina świeże lekkie, które mogą być w stylu od wytrawnych po słodkie.
Spätlese („późny zbiór”): winogrona bardziej dojrzałe, z późniejszego zbioru. Kupując spätlese możemy spodziewać się wina bardziej złożonego, bogatego od kabinett, ale styl ponownie może mieścić się w przedziale od wytrawnego do słodkiego.
Auslese („selektywny zbiór”): jeszcze bardziej dojrzałe, ręcznie selekcjonowane grona, często dotknięte szlachetną pleśnią. Rieslingi auslese są intensywne i bogate, często z wyraźną słodyczą, ale jest to też ostatnia kategoria, która może dać wino wytrawne.
Beerenauslese: grona ręcznie selekcjonowane, dotknięte szlachetną pleśnią. Wina tej kategorii są słodkie, bogate, intensywne.
Trockenbeerenauslese: dotknięte szlachetną pleśnią, wysuszone grona, ręcznie selekcjonowane i przetwarzane na rzadkie, intensywne, wysokiej jakości wina deserowe.
Eiswein (wino lodowe): słodkie wino produkowane ze zmrożonych winogron, ręcznie selekcjonowanych.
Ok, wiemy już dużo, ale jeszcze nie wszystko. Skąd w takim razie dowiedzieć się, jaki stopień słodyczy posiada nasze wino? Musimy poszukać kolejnych oznaczeń…
5. Trocken / Dry – oznaczenie słodyczy w winie. Uwaga! Oznaczenie takie może jednak wystąpić, lecz nie musi. Najbardziej typowe jest dla win klasy QbA. Możemy tu wyróżnić:
trocken – wino wytrawne (dopuszczalna ilość cukru zależy od poziomu kwasowości wina)
halbtrocken – wino półwytrawne
lieblich/suss – półsłodkie/słodkie. Producenci często nie umieszczają tego oznaczenia na etykiecie, więc jeśli spotkacie się z butelką klasy QbA bez podanego stopnia słodyczy, możecie podejrzewać, że macie w ręku wino słodkie.
Rzadziej spotykanymi określeniami są Selection (odpowiednik Kabinett w Rieslingach z Rheingau), Classic (zbliżone do halbtrocken) oraz Feinherb – nieoficjalna nazwa dla wina półwytrawnego.
6. Pfalz (Palatynat) – region pochodzenia wina
7. Gutsabfüllung – oznacza, że wino zostało stworzone i zabutelkowane na terenie winnicy, z winogron pochodzących z parceli producenta. Podobnym, również pożądanym określeniem jest Erzeugerabfüllung.
Jak widać, etykiety niemieckich Rieslingów potrafią być bardzo precyzyjne, jeśli producent zdecyduje się umieścić wszystkie potrzebne do identyfikacji wina oznaczenia. Jeśli tego nie zrobi, nie martwcie się – zawsze zostaje jeden stary, sprawdzony, niezawodny sposób – zapytajcie o poradę swojego sprzedawcę :-). A jeśli nie macie takiej możliwości, to posiłkujcie się ściągą, którą przygotowaliśmy dla Was w formie infografiki:
Prost!
Autor: Iwo Świerblewski
