Sapateiro Rosé Vinho Verde, Sapateiro, Vinhão, Touriga, Minho, Portugalia, wino różowe

Znacie wino Porto?

Na pewno tak – to słynne wino wzmacniane zdecydowanie kojarzone z Portugalią, zapewne też za sprawą dźwięcznej, „portugalskiej” nazwy, ale ważniejsze jest to, że są to unikatowe w skali świata wina, często wybitnej jakości.

Porto jest winem wzmacnianym, czyli takim, do którego dolano destylatu. W jego przypadku dodawany on jest w trakcie fermentacji, przerywa ją, a w winie zostaje jeszcze sporo cukru resztkowego – Porto jest (prawie) zawsze winem słodkim lub półsłodkim. Najpopularniejsze jest czerwone, choć istnieją też wersje białe i różowe. Powstaje w regionie Douro, jednym z najstarszych regionów winiarskich na świecie.

Jakie są rodzaje Porto? Przeróżne, na początku swej degustacyjnej drogi należy na pewno zapamiętać najważniejszy podział:

• Ruby – Porto leżakowane w butelkach, dostępne w wersjach od podstawowego Ruby, przez Ruby Reserva, Late Bottle Vintage (LBV), po najlepsze Vintage Porto.
• Tawny – Porto dojrzewające w beczkach. Tu również znajdziemy wiele rodzajów, od podstawowego Tawny, przez Tawny Reserva po wersje z oznaczeniem wieku – 10-, 20-, 30-, 40-letnie i starsze.

Ruby i Tawny to wina o zdecydowanie różnym charakterze, tak samo jak zdecydowanie różne są wśród nich Porto młode od starych. To zawsze wina dość mocne (17-22%), intensywne. Są bardzo wdzięcznym kompanem przy stole, jeżeli wiemy, jak umiejętnie je parować z potrawami. Młode Ruby spróbujcie z owocowym ciastem, czekoladą lub pleśniowym serem. Dojrzalsze Ruby – orzechy, czekolada, Roquefort. Starsze Tawny – czekoladowo-orzechowo desery, ale także crème brulee czy dojrzałe, twarde sery.

Vinho Verde

Na drugim, winnym biegunie, w kontrze do ciężkiego, intensywnego Porto, jest Vinho Verde – słynne „zielone wino” Portugalii. Zielone nie przez kolor (choć jego barwa często wpada w zielonkawe refleksy), ale przez swój wiek – tym słowem Portugalczycy określają wina młode, szybko butelkowane i przeznaczone do szybkiego wypicia – a takie jest większość Vinho Verde.

Powstaje w północnej części Portugalii, w regionie Minho, w apelacji o tej samej nazwie – DOC Vinho Verde. Zwykle jest to niezwykle orzeźwiające, lekkie, zwiewne i urocze, wakacyjne wino, delikatnie czasem musujące, lecz zdarzają się też poważniejsze butelki, zwłaszcza oparte o szczep alvarinho. Przeważają wina białe, choć to nie reguła – znajdziemy tu i róże, i czerwienie, i wina musujące.

Po więcej informacji na temat Vinho Verde zapraszamy do naszego artykułu (link)

Dão

Na południe od Minho i Douro, gdzie powstają bohaterowie poprzednich akapitów, leży mniej znany, lecz niezwykle interesujący region. To Dão, otoczone ze wszystkich stron górami chroniącymi go zarówno przed upałem kontynentalnym, jak i deszczami i chłodem znad ocenu. Wysoko położone winnice, chłodne noce sprawiają, że wina, mimo dobrej budowy zachowują świetną kwasowość i wykazują potencjał starzenia. Dao to połączenie intensywności i finezji.

Większość win to czerwienie, kupaże lokalnych szczepów – touriga nacional, tinta roriz (inaczej tempranillo) czy alfrocheiro. Wśród win jednoszczepowych, zwłaszcza tych nieoczywistych, warto zwrócić uwagę na wina ze szczepu jaen (w Hiszpanii – mencia). To świetnie starzejące się wina o aromacie czerwonych owoców i dobrej kwasowości, z mineralnym akcentem.

Białe Dao to również zazwyczaj kupaż lokalnych odmian, lecz wśród nich na gwiazdę wyrasta encruzado – szczep potrafiący dać różnorodne wina, plastyczny, o zwykle bogatym, brzoskwiniowo – kwiatowym profilu. Świetnie się starzeje i łączy z dębową beczką, czy różnymi technikami winifikacji, jak np. batonnage.

Tejo

Podążając dalej na południe, trafimy do Tejo. To kolejna, być może, nieznana Wam nazwa, choć z miesiąca na miesiąc staje się to co raz mniej prawdopodobne. Wszystko za sprawą CVR Tejo (Vinhos do Tejo / Wina z Tejo), organizacji, która niesamowicie prężnie działa w naszym kraju na polu promocji win z tego regionu. Organizują degustacje, eventy, współpracują ze znanymi postaciami z branży sommelierskiej. Inne regiony, pretendujące do „winnej ekstraligi” (popularności) mogą się od nich uczyć!

Tejo znajduje się w samym sercu Portugalii, po obu stronach rzeki Tag, niedaleko Lizbony. Większość win to kupaże lokalnych odmian, ale dozwolone są też niektóre szczepy międzynarodowe. Tejo to przede wszystkim dobre źródło codziennych win o dobrej relacji jakości do ceny, choć nie brak tu też producentów z wysokiej półki. Po więcej informacji o Tejo odsyłamy na https://www.winaztejo.pl/

Alentejo

Na południowym wschodzie od Tejo zaczyna się prawdziwy gigant – Alentejo. Gigant zarówno geograficzny, jak i pod względem mocy przerobowej – to największy region winiarski Portugalii, produkujący lwią część wszystkich win kraju, przodujący także w produkcji korka i oliwy. Przeważają tu wina czerwone, a wśród szczepów najczęściej spotyka się aragonêz (tudzież tinta roriz / tempranillo), alicante bouschet i castelão. Większość win to kupaże kilku szczepów, wydawane z regionalnym oznaczeniem Vinho Regional Alentejo. W tym regionie to akurat norma – jest to oznaczenie zdecydowanie częściej spotykane od DOC Alentejo, noszą je wina nawet najwyższej jakości.

Wina z Alentejo przez swój przyjazny konsumentowi charakter (łagodna kwasowość, miękkie taniny, krągłe ciało i wyraźnie owocowy bukiet) oraz zwykle doskonałą relację jakości do ceny zdobywają co raz większość popularność zwłaszcza w niskiej i średniej półce cenowej. Przyzwoitą butelkę możemy kupić już za zdecydowanie mniej niż 50zł. Winiarze osiągają bardzo dobre efekty używając do starzenia zarówno dębowych beczek, jak i tradycyjnych dla regionu glinianych amfor.

Od leciutkiego Vinho Verde po arcyintensywne Porto – taka jest Portugalia. Niewielka, lecz mająca wiele obliczy. Jest tam co zwiedzać, jest co jeść, jest co pić. Najlepsza, oczywiście, jest podróż i doświadczenie jej na miejscu – gorąco zachęcamy. Wejść w jej klimat natomiast możecie we własnym domu, z kieliszkiem w ręku. Saúde!

Wino białe jest żółte, ale nazywa się białe, bo robi się je z białych winogron... które są zielone. Popularny dowcip winiarski jest zabawny, ale też sygnalizuje nam, że z kolorami win i winogron to nie taka prosta sprawa. No bo weźmy takie wino różowe – nie robi się go przecież z różowych winogron? Skąd więc biorą się takie wina? Mieszają wino białe z czerwonym? Nie… a może?

Jak powstaje wino różowe?

Winogrona, mimo różnic w kolorze zewnętrznym, w środku są w większości podobne – miąższ jest jasny (z nielicznymi wyjątkami). Barwa wina ukryta jest w skórce – pozbawiając owoce jej, jesteśmy w stanie nawet z czerwonych winogron zrobić białe wino. Barwa jest związana z kontaktem soku ze skórkami, czyli maceracją – im on dłuższa, tym wino ciemniejsze. W przypadku wina różowego ten proces jest stosunkowo krótki – w zależności od stylu wina, jaki winiarz chce osiągnąć, stosuje się metodę krótkiej maceracji, podobnie jak przy produkcji win czerwonych, bądź metodą podobną do produkcji win białych. Więcej o tym w naszym artykule ABC produkcji wina białego i różowego.

Jak smakuje wino różowe?

To zależy! Wpływa na to, jak przy każdym innym winie, bardzo wiele czynników – szczep winogron, terroir, ale również ma to ścisły związek z wybraną przez winiarza metodą produkcji. Bardzo krótka maceracja lub bezpośrednie wyciskanie daje wina zdecydowanie bledsze w kolorze, delikatniejsze, bliskie w smaku i aromacie winom białym, z bardzo subtelnymi tylko nutami czerwonych owoców. Przykładem akiego wina jest Ramato Dal Cero Family Dłuższy kontakt z ze skórkami daje wina ciemniejsze, z większą ilością tanin (również one przenikają do wina poprzez skórki) i wyraźniejszymi nutami znanych z win czerwonych.

Wina różowe

Wina różowe postrzegane są jako, lekkie, niezobowiązujące, „tarasowe”, i wybierane są przez osoby szukające w winie również słodyczy, stąd często na półkach możemy spotkać nie tylko wino różowe wytrawne, ale także wino różowe półsłodkie i słodkie. Większość win różowych przeznaczonych jest do szybkiego spożycia, najlepsze są świeżo po zabutelkowaniu, a upływający czas zmniejszy to, co w nich najcenniejsze, czyli świeży, owocowy aromat. Wyjątkiem są m.in. wina Tavel z doliny Rodanu, a także dobrej klasy różowe wina musujące. A skoro o nich mowa…

Szampan różowy

Ok, wróćmy więc do tego mieszania win. Okazuje się, że ta, powszechnie uważana za mało szlachetną metodę, zabronioną z resztą prawie w całej Europie, dozwolona jest w jednym tylko, bardzo z kolei szlachetnym winiarsko miejscu – w Szampanii. Różowy Szampan produkowany jest właśnie poprzez mieszanie win czerwonych z białymi – wyjątkiem są rzadziej spotykane Szampany tworzone metodą maceracji, zwane rosé de saignée. Tą metodą robi się również różową Cavę.

Prosecco różowe

Mimo, że pewnie piliście, może nie raz, włoskie bąble w tym kolorze, to Prosecco, być może, to nie było – przepisy apelacji pozwalają bowiem na produkcjię różowej odmiany tego popularnego musiaka dopiero od niedawna, w obrębie apelacji Denominazione di Origine Prosecco Rosé. Różowe włoskie musiaki są z nami natomiast już od dawna, a producenci bardzo dobrych, klasyczny, białych prosecco wypuszczali je po prostu bez tej nazwy na etykiecie – absolutnie nie należy się tych win bać, to pełnowartościowe wina, wzbogacone o dodatkowe aromaty wynikające z metody produkcji.

Prosecco różowe cena

Cena różowego Prosecco zwykle jest taka sama, lub bardzo podobna, ja białej wersji, czyli nie rujnująca budżetu – 50zł starczy nam na porządne, różowe bąble.

Z czym pić wino różowe?

Wina różowe są niezwykle użyteczne gastronomicznie, ponieważ łącząc w sobie cechy win białych i czerwonych potrafią „wstrzelić się” w takie połączenia, gdzie żadne inne wino nie da sobie rady. Dobierając potrawę do wina różowego musimy wziąć też pod uwagę, jak dużo słodyczy nasz trunek zawiera.

Wino różowe wytrawne

Różowe, wytrawne wina, zwłaszcza te lżejsze, odpowiednio schłodzone świetnie sprawdzą się w roli pobudzającego apetyt aperitifu. Dobrze zagrają też tam, gdzie zwykle sprawdzają się lekkie biele – przy sałatkach, warzywnych przekąskach, delikatnych rybach i drobiu. Poważniejsze, cięższe różowe wina udźwigną też nieco cięższe potrawy, jak cielęcinę, stek z tuńczyka, czy zapiekanki z białym mięsem.

Wino różowe półsłodkie

Wina różowe „pół-”, czyli półsłodkie i półwytrawne, są oczywiście bardzo lubianymi trunkami do popijania samodzielnego, ale przy stole też potrafią być użyteczne, zwłaszcza gdy pojawią się delikatnie pikantne potrawy kuchni azjatyckiej lub np. tacos z kurczakiem. Słodsze egzemplarze to świetny kompan do lekkich deserów na bazie owoców leśnych.

Wino różowe słodkie

Najsłodsze wina w kolorze różowym potrzebują najsłodszych kompanów na talerzu, zarezerwujmy je więc pod słodkie ciasta z kremem, czy truskawki posypane dużą ilością cukru i bitą śmietaną.


O temacie łączenia wina z jedzeniem można by rozprawiać godzinami, dlatego mamy dla Was propozycję – połączenie przyjemnego z pożytecznym -  wysłuchania opowieści o tym w domowym zaciszu, z kieliszkiem wina w ręku (a nawet kilkoma!), z naszym niezawodnym prowadzącym Jankiem po drugiej stronie monitora – czyli jednym słowem webinar! "Jak łączyć wino różowe i czerwone z jedzeniem?" już 6 kwietnia o 19:00.

Wszystko co warto wiedzieć o Vinho Verde

Apetyt na wino bywa sezonowy. I tak, gdy pierwszy raz po lecie przemarzniemy na przystanku, wraz z awersją do zimna na zewnątrz przychodzi niechęć do chłodu w kieliszku, a na stole lądują zapomniane przez wakacje ciężkie czerwienie. Co innego gdy dni robią się dłuższe, a słońce śmielej nas grzeje, chcemy czegoś, co jeszcze podkręci nasz entuzjazm. Nic więc dziwnego, że gdy pierwsza wypatrzona 

biedronka 

zwiastuje wiosnę, nasze myśli kierują się ku jednemu z najbardziej „wakacyjnych” win świata –

Vinho Verde

. Jednak czy na pewno wina kryjące się pod tą nazwą są na tyle jednowymiarowe, że nie mogą być „całoroczne”?

Co to jest Vinho Verde

„Białe wino jest żółte, ale nazywa się białe, bo jest robione z białych winogron… które są zielone”. Ta zabawna sentencja przychodzi do głowy myśląc o Vinho Verde. Bo, na pozór, sprawa jest jasna – „vinho verde” to znaczy „wino zielone”. Czyli kolejny, po białym, czerwonym, różowym, pomarańczowym, rodzaj wina? Co prawda barwa tych win często może wpadać w zielonkawe refleksy, jednak nie o to chodzi. Winem zielonym Portugalczycy określają wina młode, szybko butelkowane i do szybkiego wypicia przeznaczone (wina dojrzałe to z kolei „vinho maduro”). A większość Vinho Verde właśnie takie jest.

Skąd jest Vinho Verde?

Jak ustaliliśmy, Vinho Verde (nie 

wino verde

, vinho verde) nie jest więc nazwą koloru wina, szczepu winogron, jest rodzajem wina produkowanego w Portugalii, a konkretniej w północnej jej części, w regonie Minho, w apelacji… o tej samej nazwie, DOC Vinho Verde. Region ten jest dość chłodny i mokry, co ma znaczący wpływ na charakterystykę win. Sama apelacja dzieli się na 9 podregionów – Moncao, Lima, Cavado, Ave, Basto, Sousa, Amarante, Paiva i Baiao.

Wszystkie odcienie zieleni

Vinho Verde jest niesprawiedliwie posądzane o kolorystyczny konserwatyzm, i to podwójnie. Ustaliliśmy już, że tak naprawdę nie jest zielone, tylko białe. I chyba tylko takie, czy widzieliście kiedyś wino z DOC Vinho Verde na etykiecie w innym kolorze? …A jednak.

W apelacji produkuje się nie tylko 

Vinho Verde Branco 

(białe), ale także wina czerwone, różowe, musujące. Nie są one u nas szczególnie popularne, więc gdy już na nie natraficie – wiedzcie, że macie do czynienia z czymś unikatowym – warto więc skorzystać z okazji i spróbować.

Jak powstaje Vinho Verde?

Z lokalnych szczepów, zwykle mieszanki, rzadziej bywają Vinho Verde jednoszczepowe (może, choć nie musi, zwiastować to ponadprzeciętną jakość). Najczęściej używane białe rodzaje winogron to Loureiro, Arinto, Azal, Alvarinho, Avesso, Trajadura. Czerwone – Vinhao (tudzież Sousao), Espadeiro, Touriga Nacional.

Jak smakuje Vinho Verde?

Jak już wspomniano, Vinho Verde to wino wybitnie wakacyjne. Piknikowe. Słoneczne. Płynne orzeźwienie. Podstawowe wina z apelacji są zwykle szczupłe, sprężyste, odświeżające, z wyraźnie zaznaczoną kwasowością, lekkim ciałem, niskim poziomem alkoholu, często z odrobiną cukru resztkowego, smakujące cytrusami i zielonym jabłkiem. Bardzo charakterystyczną cechą jest często występujące delikatne musowanie. Pijcie jak najświeższe, dobrze schłodzone.

To najbardziej znana twarz Vinho Verde, co nie znaczy, że jedyna. Sytuacja zmienia się, gdy do głosu dochodzi szczep Alvarinho, czy to solo, czy w kupażu z jego przewagą. Wina z niego zrobione potrafią być dużo poważniejsze, lepiej zbudowane, ekstraktywne, z nutami mineralnymi i potencjałem dojrzewania.

Ile kosztuje Vinho Verde?

Rozglądając się za 

Vinho Verde, cena 

jest zwykle miłą niespodzianką – nieskomplikowane, lecz przyzwoite butelki kosztują ok 20-30zł. Za butelkę od dobrego, niewielkiego producenta , która powinna w pełni pokazać charakterystykę regionu, zapłacimy do 50zł, lub niewiele więcej, jeśli mowa o winach na bazie Alvarinho.

Z czym podawać Vinho Verde?

Podstawowe Vinho Verde – można solo, a jakże. Na aperitif, na tarasie, nad rzeką, na słońcu. W dobrym towarzystwie, w dobrym humorze. Na talerzu dobrym kompanem będą lekkie sałatki, świeże warzywa, delikatne ryby. Poważniejsze butelki na bazie Alvarinho poradzą sobie np. z grillowanymi sardynkami, zapiekanką z dorsza, mulami po marynarsku, lekkimi daniami z drobiu czy deską miękkich serów.

Potrzebujemy Vinho Verde cały rok – latem, by celebrować chwile, zimą, by je przywoływać. A eksploracji mniej znanych twarzy Vinho Verde sezonowość nie dotyczy. Saude!