Dodano produkt do koszyka

BESTSELLER

Postapiana Fiano / Greco, Cantine Paradiso, Puglia, Włochy, wino białe

Postapiana Fiano / Greco, Cantine Paradiso, Puglia, Włochy, wino białe

Producent: Cantine Paradiso, Włochy

Cechy produktu
Podstawowe informacje
  • Kolor
  • Białe
  •  
  • Szczep:
  • fiano, greco
  •  
  • Kraj pochodzenia:
  • Włochy
  •  
  • Styl wina:
  • Pełne, Zbalansowane
  •  
  • Możliwość starzenia
  • pić teraz lub do 2 lat
  •  
  • Ekologiczność
  • konwencjonalna
  •  
  • Region apelacja
  • IGT Puglia
  •  
  • Region geograficzny
  • Puglia
  •  
-20%

dla zalogowanych

Produkt aktualnie niedostępny

Koszty dostawy:
  • Kurier 20.00 zł brutto
  • Dostawa na terenie Warszawy tego samego dnia 20.00 zł brutto
  • Dostawa na konkretny termin 37.00 zł brutto
  • Odbiór osobisty lub przez upoważniony podmiot w wine barze Republiki Wina (ul. Ks. Skorupki 5) 0.00 zł brutto
  • Odbiór osobisty lub przez upoważniony podmiot w sklepie stacjonarnym przy ul. Ochockiej 1a 0.00 zł brutto
Opis produktu
Postapiana Fiano / Greco, Cantine Paradiso, Puglia, Włochy, wino białe

Postapiana Fiano / Greco, Cantine Paradiso, Puglia, Włochy, wino białe

Szczep: fiano, greco

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Słodycz

Kwasowość

Taniny

 
 
 
 
 
 
 
 
 

#pełne #zbalansowane

Powstaje z dwóch południowo-włoskich szczepów, których połączenie daje wino kremowe, intensywne i krągłe. W zapachu dominują nuty kwiatowe i tryskające dojrzałością owoce, a wśród nich cytrusy, nektarynki i owoce tropikalne. W smaku bogate, żywe, z niuansami grejpfruta i liści mięty. Bardzo przyjemne, ujmująco wonne i serdeczne.

Producent - Czyli kto mnie zrobił?

Cantine Paradiso, Włochy

Cantine Paradiso, Włochy

POZNAJ PRODUCENTA

Kod producenta: W-CP-b-1

Opinie, recenzje, testy:

Ten produkt nie ma jeszcze opinii

Twoja opinia

aby wystawić opinię.

Ocena:
  • Wszystkie pola są wymagane
Wino włoskie- historia tysiąca i jeden win

Stereotypowy Włoch? Ekspresyjny, gościnny, głośny, nieco leniwy, mieszka z mamą. Do tego wąs, w jednej ręce kawałek pizzy, w drugiej kieliszek wina. Fuj! Nie lubimy stereotypów, chociaż w tym przypadku te dwa ostatnie mają w sobie ziarno prawdy – każdy bowiem, kto po Włoszech trochę podróżował, przyzna rację – kuchnia i wino to ich mocna strona. Winorośl rośnie jak kraj długi i szeroki, a konsumpcja w przeliczeniu na mieszkańca jest wysoka.

 

Być może słyszeliście, że ktoś deklaruje się jako fan win włoskich. Co jednak idzie za takim manifestem? Hmm… przyjrzyjmy się najpierw suchym faktom:

20 regionów winiarskich

408 apelacji

377 rodzimych szczepów winogron

klimat od subalpejskiego do gorącego śródziemnomorskiego

>700 000 ha upraw winorośli, >45 000 producentów, >45 mln hektolitrów wina (2020)

Możecie się już domyślać, że wino  włoskie ma bardzo wiele twarzy. Są tu zarówno wina ciężkie i potężne, jak i zwiewne jak piórko. Kościście wytrawne i arcysłodkie. Ciepłe i słoneczne, jak i chłodne jak serce twojej ex. Proste, codzienne, jak i wybitne. Na poznanie ich wszystkich może nie starczyć życia, dziś spróbujemy przedstawić ich najważniejszych przedstawicieli w telegraficznym skrócie.

 

Włoskie wino białe

 

Pinot grigio

Ponoć nie ma człowieka, który choć raz w życiu nie pił pinot grigio. Ta szara odmiana burgundzkich pinotów (szara jest zarówno jej nazwa „grigio”, jak i skórka) na drobre zadomowiła się praktycznie na terenie całych Włoch. Daje wina świeże, o zaznaczonej kwasowości i aromacie owoców sadowych, jednak wino pinot grigio może być znacząco różne w zależności od terroir, z którego pochodzi. W innych krajach szczep ten znajdziecie pod nazwami pinot gris, grauburgunder.

 

Soave

Soave to apelacja z regionu Wenecja Euganejska w północnych Włoszech. Wino powstaje z lokalnych szczepów, głównie garganera i trebbiano di soave. Podstawowe Soave to rześkie, owocowe wino, natomiast w dobrym Soave Superiore może rozwijać się wielowymiarowy bukiet z nutami migdałów i miodu.

 

Fiano

Fiano zadomowiło się głównie w Kampanii (zwłaszcza w DOC Fiano di Avellino) oraz w Puglii. Najlepsze wino fiano potrafi być bogate i złożone, ale nawet przystępne cenowo butelki cieszą się sympatią wielu odbiorców ze względu bogaty, atrakcyjny aromat owoców tropikalnych, krągłe ciało, umiarkowaną kwasowość i często bardzo dobrą relację jakości do ceny.

Falanghina

Falanghina to szczep typowy dla Kampanii, zwłaszcza dla prowincji Benevento. Daje świeże, przyzwoicie zbudowane wina, z nutami owoców, miodu i migdałów. Warto zwrócić na nie uwagę, jeśli szukacie zbalansowanych win w dobrej relacji jakości do ceny.

Myśląć o włoskim białym winie nie można zapominać o takich szczepach, jak roero arneis, minutolo, trebbiano, manzoni bianco, ribona, greco czy vermentino, jednak przyjdzie jeszcze czas, by przyjrzeć im się bliżej.



Włoskie wino czerwone

 

Primitivo

Wino primitivo to jedno z najważniejszych win Włoch. Dobrze zbudowane, silne i delikatne jednocześnie, powszechnie lubiane, choć niektórzy mają mu co nie co do zarzucenia – więcej w artykule „Primitivo – hate it or love it”. Pochodzi z Puglii, a najbardziej znane jest to z okolic gminy Manduria (wino Primitivo di Manduria). Daje zarówno proste wina codzienne, jak i widowiskowe, wręcz spektakularne butelki. Cechą charakterystyczną jest zwykle pełne ciało, umiarkowana kwasowość i gładkie taniny.

 

Sangiovese

Sangiovense to kandydatów na flagowy, czerwony szczep Italii jest wielu, sangiovese jest z pewnością jednym z najmocniejszych. Sam w sobie jest skromny i rzadko występuje pod swoim imieniem na etykietach, ale wina na bazie jego tworzone znają wszyscy. To właśnie nim Hannibal Lecter popijał swoją słynną wątróbkę podejrzanego pochodzenia, w postaci najsłynniejszego chyba włoskiego wina – Chianti. Wino sangiovese rządzi głównie w Toskanii i daje takie słynne wina, jak właśnie Chianti, Montepulciano, Rosso i Brunello di Montalcino. Po więcej informacji na temat Toskanii, Chianti i Sangiovese odsyłamy do artykułu „Toskania – symbol włoskiego winiarstwa”.

Wina z Piemontu

Piemont serwuje nam nieco inną szkołę winiarstwa od jego sąsiadów z południa. To wina mniej przystępne, mniej słoneczne, jednak absolutnie fascynujące, charakterne, ciekawe. To tutaj powstają jedne z najznakomitszych butelek włoskich, obiekt westchnień wielu fanów wina na całym świecie – długowieczne Barolo ze szczepu nebbiolo. Wino Barolo łączy w sobie potęgę i finezję, przy wysokim poziomie alkoholu, wysokiej kwasowości i wyraźnych taninach zachowuje swoistą lekkość materii, i przede wszystkim potrafi się genialnie starzeć, zyskując nuty skóry, tytoniu i grzybów, łagodniejąc przy tym. Wino Barolo nigdy nie jest tanie, jeśli chcecie zejść z ceną poniżej 200zł, wybierzcie raczej nebbiolo.

 

Innym, ważnym dla Piemontu szczep jest Barbera. Wino barbera jest podobne do nebbiolo, jednak nieco przystępniejsze, o łagodniejszych taninach.

Amarone

Amarone della Valpolicella to, bez dwóch zdań, wielkie wino. Wielkie zarówno strukturalnie – wszystkie potencjometry (no, może poza kwasowością), są tam na full. Pełne ciało, sporo tanin (lecz zwykle gładkich), wysoka intensywność smakowa i aromatyczna, nuta słodyczy. Wino, obok którego nie można przejść obojętnie. Powstaje w regionie Veneto w północnych Włoszech, ze szczepów corvina, rondinella i molinara, metodą podsuszania winogron zwanych appassimento, która nie dość, że dodaje winu pełni, to zmienia całkowicie jego profil aromatyczny. Więcej o Amarone w naszym artykule „Amarone - wino przez wielkie „W”!” 

To, oczywiście, nie koniec włoskich szczepów – do omówienia pozostają takie wspaniałe wina, jak aglianico, piedirosso, dolcetto, montepulciano, czy inne szczepy Puglii, jednak zostawimy to na inną okazję.

 

Włoskie wino różowe

 

Wina różowe, choć cały czas są kategorią traktowane mocno po macoszemu, to mają swoje stałe miejsce we włoskim winiarstwie. Produkowane są praktycznie w całym kraju, zarówno na północny, np. w Wenecji Euganejskiej, z pinot grigio lub innych, lokalnych szczepów, dając, owocowe, „piknikowe” wina o przyjemnej lekkości i rześkości, jak i na południu - krąglejsze, lepiej zbudowane, często wpadające w półwytrawność róże, np. z Puglii, zwłaszcza ze szczepu nero di troia.

 

Włoskie wino musujące

 

Musującą stronę włoskiego winiarstwa można streścić dwoma słowami – Prosecco oraz Franciacorta. Jedno – ikona swojego stylu, bijąca popularnością wszystko w swej kategorii. Drugie – PR-owo będące w cieniu swoich bardziej znanych, francuskich kolegów, ale absolutnie pozbawione kompleksów.

 

Prosecco

Prosecco pochodzi z regionów Veneto (Wenecja Euganejska) i Friuli – Venezia Giulia. Jest produkowane metodą Charmata, czyli tą tańszą i mniej skomplikowaną od metody szampańskiej, lecz przy okazji pozwalającą zachować czysty, świeży, owocowy charakter wina, za co właśnie konsumenci na całym świecie kochają Prosecco. Wbrew pozorom Prosecco to nie jest wino zawsze w jednym stylu, a po szczegóły odsyłamy do artykułu „Prosecco nie jedno ma imię”.

Franciacorta

Franciacorta to włoska odpowiedź na Szampana, choć Włosi raczej takich porównań nie chcą, podkreślając własny styl Franciacorty, jej rewelacyjną jakość i brak kompleksów wobec sąsiada z północy. Pochodzi z Lombardii, produkowane jest metodą tradycyjną (choć włosi powiedzą zapewne metodo franciacorta), zwykle z chardonnay, pinot noir i pinot bianco, przy zachowaniu restrykcyjnych norm jakościowych. Wino Franciacorta robi wielką karierę w swoim kraju, międzynarodowo jeszcze nie jest tak znana, ale dynamika sprzedaży rośnie z roku na rok. Polecamy korzystać z tego faktu, bo wraz z popularnością w górę pójdą zapewne ceny Franciacorty, które obecnie, w odniesieniu do jakości wina, wypadają bardzo przyzwoicie.


Poznawanie włoskich win może być absolutnie fascynującą przygodą. Dogłębne ich eksplorowanie może zająć lata, zanim więc zdecydujecie, czy warto, możecie zacząć od butelek win tu opisanych. Dadzą wam pogląd na podstawowe style włoskiego winiarstwa i być może wskażą drogę do dalszych poszukiwań. Zapraszamy też na nasze degustacje online dostępne formach od najprostrzej jak webinary, aż po profesjonalne kursy WSET Salute!

Puglia to nie tylko wino Primitivo

Puglia to wspaniała kraina. Kraina malowniczych krajobrazów, urokliwych miasteczek, pięknych plaż, pysznej kuchni. I wina. Soczystego, dobrze zbudowanego, bijącego wręcz południowym słońcem. Takie są właśnie pierwsze skojarzenia z tamtejszymi trunkami, ponieważ pierwsze, co przychodzi na myśl słysząc o winie z Pugli to oczywiście Primitivo. W dzisiejszym artykule nie chcemy poświęcać mu zbyt dużo czasu – jest to, naturalnie, najważniejsze, najbardziej znane wino regionu, ale owa kraina, winiarsko, ma zdecydowanie więcej do powiedzenia. Dziś poznamy jej mniej znaną twarz.

 

Apulia

Puglia, a właściwie Apulia, bo tak właściwie po polsku powinniśmy powiedzieć, to region w południowo-wschodnim krańcu Italii, czyli tzw. obcas włoskiego buta. Klimat jest tu doskonały nie tylko dla wczasowiczów, ale i dla rolnictwa – to bardzo ważna gałąź gospodarki regionu. Pomidory, oliwki, migdały, a także winogrona mają tu znakomite warunki do wzrostu – przez większość roku jest ciepło i słonecznie. W rezultacie wina wytwarza się tu bardzo dużo – zarówno tego najprostszego, stołowego, w dużych, winnych fabrykach, jak i doskonałych butelek ze starych, mało wydajnych krzewów, od garażowych producentów.

 

Mimo mnogości apelacji, produkowane w regionie Puglia wino oznaczane jest zwykle jako regionalne – IGP (ogólne IGP Puglia lub jeden z pięciu podregionów). To zwykle owocowe i soczyste wina o dobrej relacji jakości do ceny. Ciekawiej wypadają wina z oznaczeniem DOC lub DOCG.

Przejdźmy do meritum – co tu się wyprawia? … To znaczy uprawia.

 

Puglia wino czerwone

 

Primitivo

Primitivo to król apulijskich win – na pewno pod względem rozpoznawalności i skali produkcji – aż ok. 40% butelek produkowanych w regionie to jednoszczepowe primitivo. Smak primitivo jest dla wielu synonimem smaku Apulii, albo wręcz „porządnego wina” – krągłego, mocnego, o głębokim smaku. Najbardziej znane apelacje to Gioia del Colle i Primitivo di Manduria. Dziś o primitivo tylko tyle – więcej dowiecie się z naszego artykułu poświęconego tej odmianie.

 

Negroamaro

Srebrny medal popularności win z Apulii, po niekwestionowanym liderze primitivo, należy się negroamaro. Uprawiane jest głównie na wschodzie regionu, w regionie Salento (Negroamaro Salento). Charakterem są z primitivo podobne, ale lubi od swego popularniejszego sąsiada być bardziej zadziorne – w końcu sama nazwa negroamaro oznacza „czarne-gorzkie”. Dobre wino negroamaro posiada zwykle nuty ciemnych owoców, przypraw, wyraźne taniny i potencjał do dłuższego dojrzewania. Ze względu na swą mocną strukturę często znajdziemy je w kupażach z łagodniejszymi malvasia nera, lub właśnie z primitivo.

 

Nero di Troia

Szczep zdecydowanie mniej znany od gwiazdorskiego duetu primitivo/negroamaro. Czy to jakiś ich ubogi, zapomniany krewny? Ubogi na pewno nie, zapomniany też, co najwyżej skromniejszy i stroniący od komercji. Nero di Troia (lub też Uva di Troia) to również wino krągłe i bogate, lecz nieco mniej „oczywiste” i, w pierwszym wrażeniu, być może mniej przystępne od swoich sąsiadów. To wina nieco bardziej zwiewne i finezyjne (jak na apulijskie warunki – pamiętajcie o tym), o aromatach ciemnych owoców, ale też kwiatów i przypraw, oraz zdecydowanymi, wyraźnymi taninami, potrzebującymi często sporo czasu, by dojrzeć i złagodnieć. Jednoodmianowe butelki nero di troia, dojrzałe, od dobrego producenta mogą być naprawdę satysfakcjonujące dla fanów Apulii, zmęczonych nieco typową charakterystyką primitivo, natomiast dodanie go do kupażu potrafi ożywić wino, podnosząc w nim kwasowość i taniny.

Malvasia Nera

Malvasia Nera to czerwona siostra bardziej znanej malvasii białej. Daje wina średniej budowy, dość aromatyczne, zdecydowanie częściej spotykane w kupażach niż solo – w Apulii głównie w parze z negroamaro.

 

To nie koniec różnorodności czerwonych szczepów Apulii – znalazło się tu jeszcze miejsce na inne, włoskie szczepy: sangiovese, montepulciano, aglianico, ale także odmiany międzynarodowe – cabernet sauvignon, merlot czy nawet pinot noir. W porównaniu z „wielką trójką” mają one jednak marginalne znaczenie.



Puglia wino białe

Mimo, że w Apulii rządzi czerwień, to białe wina stąd też mają swoje miejsce w sercach wielu winomanów.

Fiano

Fiano, mimo, że największą karierę robi nieco dalej na północ – w Kampanii (zwłaszcza w DOC Fiano di Avellino), to również w Apulii zadomowiło się na dobre, gdzie jest źródłem zarówno prostych win codziennych, jak również kompleksowych, dobrze zbudowanych. Wino Fiano z Puglii cieszy się sympatią wielu odbiorców ze względu bogaty, atrakcyjny aromat owoców tropikalnych, krągłe ciało, umiarkowaną kwasowość i często bardzo dobrą relację jakości do ceny.

Minutolo – aromatyczna odmiana winogron obecna w Apulii już od XII wieku, jednak jeszcze do niedawna nie było do końca wiadomo, z czym tak naprawdę mamy do czynienia. Sądzono, że jest to po prostu kuzyn odmiany fiano, stąd nazywano je fiano aromatico, fiano minutolo, lub po prostu fiano. W miarę postępu badań wywnioskowano, że bliżej mu jednak do rodziny muscatów (co czuć w winach z niego zrobionych) oraz ochrzczono je po prostu minutolo, raz na zawsze odrzucając nazwę fiano. Niegdyś prawie całkowicie zapomniany, dziś ciągle pozostaje rzadko spotykany, trafienie na niego w postaci jednoszczepowego wina jest nie lada gratką, zdecydowanie wartą zakupu.

 

Puglia wino różowe

Apulijskie róże nie są może bardzo popularne (bo czy wina różowe w ogóle nie są traktowane cały czas nieco po macoszemu?), lecz na pewno godne uwagi. Wielu twierdzi, że to właśnie w obcasie włoskiego buta powstają najlepsze, soczyście owocowe włoskie rosato. Większość z nich powstaje z dwóch szczepów – Bombino Nero, późno dojrzewającego winogrona o cienkiej skórce, z trudem dojrzewającego nawet w ciepłym apulijskim klimacie. Owoce zwykle mają wysoką kwasowość i niskim poziom cukru, stąd rzadko lądują w czerwonych winach, lecz znalazły swe zastosowanie w lekkich, soczystych różach. Drugim jest znany już nam Nero di Troia, który, w zależności od ręki winiarza, może dać wina lekkie, subtelne, świeże i mineralne, lub krąglejsze, słodsze, bardziej aromatyczne.

 

Puglia wino słodkie

Fani słodkości śmiało mogą przegląda półki z winami z Apulii w poszukiwaniu swoich rarytasów. Jedne z najciekawszych to z pewnością Primitivo di Manduria Dolce Naturale – naturalnie słodkie wino, powstające z bardzo późno zbieranych, podsuszanych gron, a także pochodzące z DOP Moscato di Trani naturalnie słodkie oraz wzmacniane, likierowe muscaty.

 

 

Apulia ma swój styl, to pewne. W wielu winach znajdziemy wspólny mianownik w postaci krągłego ciała, bogatej faktury, umiarkowanej kwasowości i gładkich tanin. Zagłębiając się w nią głębiej niż to, co widać na pierwszym planie sklepowych półek odkryjemy jednak, że, wbrew stereotypom, to nie jest kraina nudnych win „na jedno kopyto”. Znajdziemy tu nie tylko różnorodność szczepów, ale też podejścia człowieka do owoców, gdyż pośród tradycjonalistów pojawia się co raz więcej młodych, zdolnych winiarzy, próbujących zdefiniować styl Pugli na nowo. W naszym sercu (i na półce) jest miejsce dla nich obu. Na waszej też się znajdzie. Dajcie szansę winom Apulii!

Zapytaj o produkt